روانکاری روشی است به منظور جلوگیری از اصطکاک و سایش سطوح متحرکی که بر روی یکدیگر قرار می گیرند. در واقع وظیفه اصلی روانکاری، کاهش میزان اصطکاک بین سطوح متحرک و ثابت می‌باشد. روانکارها از دو جزء اصلی روغن پایه و مواد افزودنی تشکیل می‌گردند و شرکت‌های تولیدکننده روغن پایه (پالایشگاه‌های روغن) ماده اولیه یعنی برش لوبکات (Lub-cut) را از پالایشگاه‌های نفت دریافت و طی فرآیندهایی به روغن پایه و سپس به روغن نهایی جهت مصارف مختلف تبدیل می نمایند.

 

مبتنی بر اطلاعات پایان سال ۲۰۱۹، حدود یک درصد از نفت خام ورودی به پالایشگاه‌ها به صنعت روانکار اختصاص یافته است. با این حال رشد سالیانه تا سال ۲۰۴۰ به طور متوسط، صفر درصد پیش‌بینی شده است. همچنین با تولید خودروهای برقی و هیبریدی و به تبع کاهش مصرف روغن در این خودروها (به واسطه تکنولوژی به کار رفته) و از طرفی بهینه‌سازی خودروهای فعلی، شاهد کاهش مصرف روغن پایه در بخش خودرویی خواهیم بود. در شکل زیر الگوی تقاضای نفت خام و همچنین رشد سالیانه تقاضای فرآورده‌های پالایشگاهی نشان داده شده است.